Streszczenie:
Trzy nowe gatunki nadrzewnych ptaszników z Sulawesi, Sarawak oraz Borneo są opisane w rodzaju Phormingochilus Pocock, 1895: Phormingochilus carpenteri sp. nov., P. kirki sp. nov., i P. pennellhewletti sp. nov. Rodzaj został poddany rewizji, a historyczne gatunki zostały ponownie opisane. Autorzy omówili także ulokowanie rodzajów Cyriopagopus Simon, 1887, Lampropelma Simon, 1892 oraz Omothymus Thorell, 1891, i po zbadaniu grupy okazów, wywnioskowali iż Cyriopagopus jest starszym synonimem rodzaju Haplopelma Simon, 1892 oraz, że rodzaj Omothymus musi zostać przywrócony jako miejsce dla nadrzewnych gatunków schioedtei (Thorell, 1891) i thorelli (Simon, 1901) z Malezji, które były wcześniej przypisane do rodzaju Cyriopagopus, ale są teraz przywrócone do ich pierwotnego położenia. Po badaniach holotypu samicy Lampropelma violaceopes Abraham, 1924 z południowej Malezji, stwierdziliśmy, że gatunek ten powinien zostać przeniesiony z rodzaju Lampropelma (który wierzymy, iż jest ograniczony do Lampropelma nigerrimum z wyspy Sangihe (Sangir)), do rodzaju Omothymus. Natomiast samiec z Penang, uważany jest za błędnie zidentyfikowany okaz Cyriopagopus (Omothymus) schioedtei.
Nowe gatunki: (fragment)
Phormingochilus carpenteri sp. Nov. został opisany na podstawie dwóch okazów, z Muzeum Historii Naturalnej w Londynie, zebranych w Sulawesi. Ten charakterystyczny ciemno – szary gatunek żyje w regionie Djaladja i Kema w południowej Sulawesi w Indonezji.
(…)
Po zbadaniu holotypu Cyriopagopus paganus Simon 1887, naczelny autor stwierdził, że wzniesiony czubek karapaksu oraz zrośnięty otwór płciowy okazu pasuje do ulepszonego klucza rodzaju Haplopelma Simon, 1892 autorstwa Raven’a oraz, że te dwa rodzaje powinny zostać zsynonimizowane. Niemniej jednak, spekulujemy, iż w przyszłej rewizji rodzaj Cyriopagopus zagra kluczową rolę w podziale Haplopelma, otrzymując gatunki, które wcześniej były przypisane do rodzaju Melopoeus Pocock, 1895.
(…)
Wykorzystaliśmy także okazję, aby zbadać holotyp Lampropelma violaceopes Abraham 1924, który Abraham błędnie przypisał do rodzaju Lampropelma Simon 1892. Holotyp samicy tego Malezyjskiego, nadrzewnego pająka ma wszystkie cechy rodzaju Omothymus, więc przenosimy tam ten gatunek. Paratyp samca, zebrany w Penang jest błędnie zidentyfikowanym okazem Omothymus schioedtei. Materiał zaprezentowany BMNH przez Alvin’a Seah, który zawierał okaz samca jeszcze raz pokazuje, że samiec tego gatunku posiada charakterystyczny wierzchołkowy kształt bulbusa i bruzdy na na nim. Autorzy zamierzają opisać tego samca w przyszłej publikacji.
(…)
Malezyjskie gatunki schioedtei i thorelli są zatem przeniesione do ich historycznego położenia w rodzaju Omothymus Thorell, 1891, który jest właśnie przywrócony. Nie jesteśmy już tak pewni (nie zbadaliśmy) co do gatunku C. dromeus (Chamberlin, 1917) z Filipin, który został przeniesiony do rodzaju przez Raven’a w 1985. Niemniej jednak, dopóki nie zbadamy tego gatunku, zostaje on także przeniesiony do Omothymus.
(…)
Phormingochilus tigrinus Pocock, 1895 jest teraz synonimem P. everetti.
Phormingochilus sp. nov.
Występowanie:
Sulawesi. Dawniej znane jako Celebes, Sulawesi jest wyspą w Indonezji, a także trzynastą największą wyspą na świecie. Jedna z czterech Wielkich Wysp Sundajskich, jest położona między Borneo, a wyspami Maluku.
Miejsca zbioru okazów:
Kema, Ang i Djaladja. Dajaladja jest położona na południu Sulawesi, blisko brzegu, na wysuniętym daleko na północ końcu Zatoki Bone. Ang może być wprawdzie Ang Ping Lao, które jest blisko Makassar, prowincjonalnej stolicy południowej Sulawesi.
Uwagi:
Ostatni poszukiwacze w Sulawesi (np. Hijmensen, 2007) znaleźli dużego szaro – czarnego nadrzewnego pająka, a inni zbieracze wprowadzili go do hobby używając przydomka „Cyriopagopus sp. Sulawesi” lub mniej dokładnie „Sulawesi Black”. Współpracujący autor trzymał i rozmnażał ten gatunek, i uważamy iż jest to w istocie, nasz Phormingochilus carpenteri sp. nov. Duńska strona „Asian Arboreals” proponuje lepszą nazwę potoczną „Sulawesi greyish – velvet” (Sulaweski aksamitno – szary), jako iż ten pająk ma bardzo aksamitnie szarą barwę po wylince, która dokładnie pasuje do niezależego opisu naczelnego autora, który dotyczy holotypu samicy P. carpenteri. Autorzy nie zbadali materiału z hobby, ale to bardzo prawdopodobne iż popularny w hobby pająk „Cyriopagopus sp. Sulawesi” jest tutaj opisany jako P. carpenteri. Eddy Hijmensen i jego zespół znaleźli tego pająka w niższych partiach lasu w Parku Narodowym Tangkok w południowej Sulawesi.
Diagnoza:
Ten czarny i aksamitno szary Phormingochilus z Sulawesi jest łatwo rozpoznawalny, nie tylko przez jego uderzający kolor, ale także odnóże 1 jest znacznie dłuższe od odnóża 4 – będąc nawet znacznie dłuższe od długości całego pająka. Także w każdym zbadanym okazie, długość tibia i metatarsus jest w przybliżeniu równa długości karapaksu. Przy P. carpenteri długość tibia i metatarsus jest znacznie dłuższa.
Komentarze do materiału z hobby:
Mimo, że praktycznie nie zbadaliśmy żadnego materiału z hobby, wiele nadrzewnych gatunków z tego regionu w nim jest, a większość z nich jest trzymana i rozmnażana przez autora współpracującego oraz wielu innych hobbystów. Jak już wspomniałem, oświadczamy, że „Cyriopagopus sp. Sulawesi”, jest w istocie Phormingochilus carpenteri, dużym, aksamitno – szarym lub szaro – czarnym „tree tiger” (nadrzewnym tygrysem) z Sulawesi, niedawno zaobserwowanym w naturze przez grupę poszukiwaczy wliczając Hijmensen’a (2007). Inny Phormingochilus, P. everetti został pierwszy raz rozmnożony w UK przez Marka Pennel’a, i od tego czasu staje się coraz bardziej popularny w hobby. Także trzymany przez hodowów „Cyriopagopus sp. Sumatra(n) tiger” MOŻE być Phormingochilus fuchsi. Jest też inny nieopisany pająk z Ornithoctoniinae, regularnie rozmnażany i sprzedawany w hobby, nazwany „Lampropelma sp. Borneo Black”. Duńska strona internetowa podaje jego występowanie jako „centralny, wschodni i zachodni Kalimantan, Indonezyjskie Borneo i stan Sabah w Malezyjskim Borneo. Jest to bardzo masywny pająk, bez wydłużonych odnóży typowych dla Phormingochilus. Inaczej niż pająk z Sulawesi, jest on czarny jak smoła. Zauważmy też, że nazwy handlowe, są tymczasowe i nadawane są przez hodowców, dlatego przydzielanie ich do rodzajów może być niedokładne. Istotnym przykładem jest Lampropelma (Omothymus) violacepes, który był wcześniej znany w hobby pod nazwą jako „Cyriopagopus sp. blue”.
Podsumowanie:
Publikacja opisuje trzy nowe gatunki z rodzaju Phormingochilus, wskrzesając historyczny rodzaj Omothymus i traktując Cyriopagopus jako starszy synonim Haplopelma. Autorzy uważają także, że przyszła praca nad grupą Haplopelma prawdopodobnie odświeży ten rodzaj i rozdzieli od rodzaju Cyriopagopus gatunki wcześniej przypisane do Melopoeus. Dodatkowo, Lampropelma violaceopes Abraham, 1924 jest przeniesione do Omothymus zostawiając gatunek z wyspy Sangihe, Lampropelma nigerrimum jako jedyny przedstawiciel Lampropelma. Rezultaty zmian są poniżej:
Cyriopagopus Thorell, 1891 – 11 gatunków
Cyriopagopus albostriatum (Simon, 1886) comb. nov.
Cyriopagopus doriae (Thorell, 1890) comb. nov.
Cyriopagopus hainanum (Liang et. al. 1999)comb. nov.
Cyriopagopus lividum (Smith, 1996) comb. nov.
Cyriopagopus longipes (von Wirth & Striffler, 2005) comb. nov.
Cyriopagopus minax (Thorell, 1897) comb. nov.
Cyriopagopus paganus Simon, 1887
Cyriopagopus robustum (Strand, 1907) comb. nov.
Cyriopagopus salangense (Strand, 1907) comb. nov.
Cyriopagopus schmidti (von Wirth, 1991) comb. nov.
Cyriopagopus vonwirthi (Schmidt, 1996) comb. nov.
Lampropelma Simon, 1892 – 1 gatunek
Lampropelma nigerrimum Simon, 1892.
Omothymus Thorell, 1891 – 4 gatunki
Omothymus dromeus (Chamberlin, 1917) comb. nov. [zauważając,żę ten gatunek z Filipin nie został zbadany, i najprawdopodobniej należy do innego rodzaju]
Omothymus schioedtei Thorell, 1891 comb. nov.
Omothymus thorelli Simon, 1892 comb. nov.
Omothymus violaceopes (Abraham, 1924) comb. nov.
Phormingochilus Pocock, 1895 – 5 gatunków
Phormingochilus carpenteri sp. nov.
Phormingochilus everetti Pocock, 1895
Phormingochilus fuchsi Strand, 1906
Phormingochilus kirki sp. nov.
Phormingochilus pennellhewletti sp. nov.
Źródła:
Abraham, H.C. 1924. Some mygalomorph spiders from the Malay Peninsula. Proceedings of the Zoological Society of London 1924: 1091-1124.
Chamberlin, R.V. 1917. New spiders of the family Aviculariidae. Bulletin of the Museum of Comparative Zoology at Harvard College 61: 25-75.
De Vita, F. & F. Tomasinelli 2002. Cyriopagopus thorelli. Reptilia (GB) 25: 22-28.
Frøik, Thomas. Asian Arboreals website at https:// sites.google.com/site/asianarboreals/home. Accessed 22 October 2015.
Gravely, F.H. 1915. Notes on Indian mygalomorph Spiders. Records of the Indian Museum, Calcutta 11: 257-287.
